Το σενάριο

Η ζωή μου σενάριο καταθλιπτικού συγγραφέα
νουβέλα που στιγμάτισε το δάκρυ και το πόνο,
με όρισε να αισθανθώ τις μοίρας τα μοιραία
και έγινα πιόνι γραφικό από μελάνι μόνο.

Μια μέρα ηλιόλουστη θα κλέψω λίγο γέλιο
να μη χαθώ να μη τάφο ανάμεσα στους μόνους,
μα η ψυχή με δανεικά δε ξεπερνά τους πόνους

Ήτανε μελαγχολικός και η θλίψη τον κατείχε...

σαν σίγο κλαίμε στα κρυφά σε σπίτια και υπονόμους.

Ορθή ματιά και ανάστημα αγρίμι από το νότο
με ένα βαρύ χαμόγελο προκατασκευασμένο,
ακόμα ένα δειλινό θα νιώσουμε το κρότο
στο άγνωστο που φαίνεται χρόνια σχεδιασμένο.



Αφού λοιπών με μύησαν στα μαύρα μοιρολόγια
σε μια γωνιά φίλοι και εχθροί θα σιγοτραγουδάνε,
"όπως αρμόζει" θα σου πουν για εκείνους που αγαπάνε
κι η μάνα μου θα κλαίει σκυφτή χωρίς να έχει λόγια.

Ίσως με θυμηθούν ξανά όταν θα αντικρίσουν
τα μάτια τους στη μοναξιά να σπάνε το καθρέφτη,
"ήταν δήλος δεν άντεξε με τη ψυχή για φταίχτη"
και πιο αργά απ' το θάνατο με δάκρυα θα τα κλείσουν.