Ξύπνησα πάλι πριν φανεί η αυγή,σκοτάδι τρεμοσβήνει από τα βλέφαρα του κόσμου,
θα βγει ηλιαχτίδα κάτασπρη να λάμψει η ζωή
και εγώ στο μαύρο πέπλο μου, στη φορεσιά του μόνου.
Μια αγρια μακρόσυρτη κραυγή, θα τρίξει το κορμί μου
όπως είν' οι κατάδικοι στο θρόνο του θανάτου,
πετα το μαύρο μακρυά και σάλπαρε μαζί μου
σωπάσανε τα λόγια μου ημέρεψε η φωνή μου.
Tα ωραία από τα άσχημα δεν έχω ξεχωρίσει
στο σώμα μου παλιό τατού τα πιο γλυκά μου θέλω,
θανατηφόρο γιο και ιό με έχουνε βαφτίσει
σε τούτο που μου τάξανε εκ γενετής μπουρδέλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου