Από αψέντι και κρασί
στον ίλιγγο στη ζάλη,
πόσες φορες απ' την αρχή
στο άδειο μου κεφάλι.
Λόγια που δεν ειπώθηκαν
πράξεις που δε θα σβήσουν,
όλα σε υστερόγραφο
που λίγοι θα αντικρίσουν.
Ίσως και αν έσβησαν μαζί
με τη χαρά, της νίωτης,
σαν όνειρο έφυγες και εσύ
σαν φταίχτης σαν προδότης...
Τώρα στις παραισθήσεις μου
χαμένος από χέρι,
ξημέρωσε στον ίσκιο μου
κι η μοίρα τι θα φέρει ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου