Βάφτισες κόσμο άτρωτο και του 'δωσες συμπόνια
να πολεμούν όλοι μαζί για τη καταστροφή σου,
σε ζήσαν οι πρόγονοι μας, σε φάγανε τα χρονια
κ' η νεολαία ανήμπορη μπροστά στη δύναμη σου.
Πόσοι ακόμα θα χαθούν απ' τα χρυσά σου δόντια'κείνα που καταστρέψανε ανθρώπους και γενιές,
πάντα θα είναι δύσκολα τα επόμενα μας χρονια
και θα ζητάμε όνειρα σε σάπιες αγκαλιές.
Χάρισες πόνο άπλετο και φως στα απωθημένα
να βλέπουν οι νεόπλουτοι τι είναι οι μικροαστοί,
σκούριασαν οι ελπίδες μας σαν ξεχασμένα τρένα
που πέθανε ο οδηγός κάπου στη διαδρομή.
Χάνονται οι ανήμποροι και οι δυνατοί εκβιάζουν
θηρίο που δε δαμάζετε στον έναστρο καιρό,
δε τα χτυπάς τα αφεντικά αυτούς που σε προστάζουν
μα μαραζώνεις άδικα και ύπουλα το λαό...
Αφιερωμένο σε κάθε Ελληνική οικογένεια που πασχίζει για να επιβιώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου