ποια μοίρα άραγε σε διοικεί
πριν φύγεις δώς μου ακόμα ένα φιλί.
Μικρό ταξίδι σέρνει η ζωή
μα εγώ νομίζω πως σε χάνω
θα γύρω και θα ψάχνω τη μορφή
που έβαλα από εμμένανε πιο πάνω.
Οι δρόμοι μαύροι, ερημικοί
οι άνθρωποι κοιμούνται μονοι
στο τίποτα η αγάπη καρτερεί
μας λιώνει και μας καεί όπως το χιόνι.
Να 'ρθείς και να με πιάσεις δυνατά
μια νύχτα που δε θα θυμάμαι
του κόσμου τα αιώνια στραβά
χαρες και ερωτα να τους πουλάμε.
Μα έρχονται μέρες που λέω δε θα τη βγάλω
σε μια ώρα θα έχω κάνει ένα πακέτο
ένα καρκίνο κέρασε με παραπάνω
ούτος η άλλως έμαθα όλα να τα αντέχω.
Εξοχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή