Τελευταία η διάθεση μου έχει ανεβεί κατακόρυφα, ίσως είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τη ζωή με βάση τα τελευταία γεγονότα και όλα αυτά που σκέφτομαι. Ομολογώ ότι έχω μπει σε ένα πολύ ήρεμο κύκλο στον οποιο ελάχιστες φορες στη ζωή μου κατάφερα να γίνω κομμάτι του. Τώρα πια είναι μέρος της καθημερινότητας και αυτό γιατί μονάχα έτσι αξίζει. Αφού λοιπών σήμερα γύρισα από τη δουλειά κοίταξα το κλουβί ενός πολύ αγαπημένου μου κατοικίδιου, της Νεφέλης. Η νεφέλη ήταν ένα ινδικό χοιρίδιο το οποιο αγάπησα και εγώ και όσοι το γνώρισαν από τη πρώτη στιγμή, αφού είδα ότι δεν ήταν εκεί έψαξα όλο το σπίτι, στο τέλος ενημερώθηκα ότι πέθανε αργά το απόγεμα. Ήταν απλά ένα "τρωκτικό" και όμως ήταν ένα κούνελοπόντικοτο οποιο αγαπήσαμε ιδιαιτερα όλοι μας. Ακόμα όμως και αυτές τις στιγμές, στιγμές απώλειας ενός κατοικίδιου, ενός ανθρώπου ακόμα, ουσιαστικών για εμάς θα πρέπει να είμαστε χαμογελαστοί, να κρατάμε τις καλές αναμνήσεις και να σκεφτόμαστε πάντα θετικά.
Καλο ταξίδι μοναχα και θα είναι σίγουρα μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις αυτό το ... σκατό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου