Απόψε η χαρά μας ξέχασε και έχουμε μείνει μόνοι
άραγε που είσαι αστέρι μου για πια αγκάλη φεύγεις,
γέμισε το δωμάτιο με μια άρρωστη σκόνη
απ' τη στιγμή που άρχισες δειλά να με αποφεύγεις.
Απόψε ο έρωτας φούντωσε απ' τη μελαγχολία
ίσως και να 'ναι μάθημα μια ακόμα τιμωρία
που θέλησα να δώσω φως στη σκοτεινή ζωή σου.
Απόψε μου ήρθε στο μυαλό μια σκέψη μπερδεμένη
ίσως να μη διαφέρουμε όσο είχα φανταστεί,
αγάπη έδινα παντού και τρέχαν σαν διωγμένοι
τα ίδια λάθη κάνουμε σε 'τούτη τη ζωή.
Σήμερα οι αυταπάτες μας μοιάζουνε διχασμένες
στάζουνε μέλι εδώ και φάρμακο πιο εκεί,
μορφές που γίναν αυλές, άλλοτε αγαπημένες
κάνουν την ιστορία μας θανάτου προσευχή.
Αύριο θα ξεχάσουμε μέχρι και το όνομα μας
ποιος θα θυμάται άραγε τον έρωτα αυτό,
τριαντάφυλλα που άπλωσαν τα αγκάθια στη καρδιά μας
μας δείχνουν πως οι έρωτες πεθαίνουν στο καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου