Euphoria to the right!

Χρειάζομαι κάτι πιο πολύ από τον εαυτό μου, κάτι να δείχνει "εγώ", όχι στο καθρέφτη αλλα στη ψυχή μου, σωματικά στο είναι μου σαν τις πιο απόκρυφες σκέψης μας. Ένα τόνο αληθειας μια δόση πραγματικότητας και έντονο χρώμα, να βγάλω αυτό το μπεζ που στολίζει την εικόνα μου. Να κοιτάξω μέσα μου και να δω τον αληθινό εαυτό μου, πέρα από τη μορφή που σχηματίζει το σώμα μου, πέρα που από αυτό που βλέπεις εσύ.

Happiness isn't good enough for me! I demand euphoria!”
Bill Watterson

Όντως είμαι εγώ Να φωνάξω τον ερωτα που μου πήρε τα μυαλά η μήπως είναι στη θέση τους; Χρώμα η καρδια μου; Βλέπω κόκκινο καλά πάμε! Ώρα να βγάλω και τα κατακάθια σαν αυτά που αφήνει ο παλιός καλός ελληνικός καφές, μονο που αυτά ουδεμία σχέση έχουν να κάνουν, παρελθόν βλέπεις... Όλοι κουβαλάμε λίγο μέσα μας. 
Κάνω στάση και κοιτάω τον ουρανό, ναι ναι εδώ! Στη μέση του δρόμου, εδώ μου τη βάρεσε. Θέλω να δω τα αστερια, θέλω να συνεχίσω να ονειρεύομαι, έτσι νιώθω ζωνταντός νιώθω το κόκκινο της καρδιας μου να παύει να κιτρινίζει. Έχω όνειρα και είμαι ο εαυτός μου, αυτά τα όνειρα είναι ο λίθος που τόσα χρονια χτίζω χωρίς να καταλάβω τη φανταστική ζωή μου, ζωή γεμάτη χαρες, γέλιο, συγκίνησης και μερικά...χρέη. Ένταξη υπάρχουν και αυτά, βρίσκονται στη γκρίζα πλευρά, εκεί δε πάμε ποτε, πέφτει πολύ μακριά! Που λεφτά για βενζίνη! 
Οι όμορφοι άνθρωποι λένε, γίνονται πιο εύκολα  κοινωνικά αποδεκτοι, έχεις δει ποτε σερβιτόρο 130 κιλά? Στα αρχίδια μου λέει μια φωνή από μέσα μου, την δικη μου ομορφιά δε θα τη δείτε ποτε σας, you know why? Beacause βρίσκετε μέσα μου! Ρε φιλέ Έχει δίκιο  αυτός. Ο διάλογος είναι όμορφο πράγμα! ποιος θα σε κρίνει; Ποιος θα μιλήσει για εσένα; Εγώ; Μπα, δε με απασχολεί τη κανεις, ο γείτονας; έχει σημαντικότερα προβλήματα να ασχοληθεί από εσένα (εκτος αν είσαι τόσο γκαντέμης που η κυρα κατίνα από το παλιό ελληνικό cinema μένει απέναντι σου). Καλά Καλά, το παραδέχομαι, είμαι στη "κοσμάρα" μου, βασικά πάντα ήμουν! Έτσι μονο επιβιώνω, επιμένω να γελάω συνεχεια και ας χρωστάμε και στους αγέννητους, οι τράπεζες εξακολουθούν να περνούν τα αρχίδια μου μιας και λεφτά δεν έχω να τους δώσω.όσο για τους φίλους που είναι δίπλα μου; Αστούς αυτούς, είναι μαύρα πουλιά!
Τελικά κοιτάω μέσα μου, συζητάω με εμενα πλάι σε ένα μπουκάλι absolut γεμάτο ρακί, ένα τσιγάρο που μόλις σήμερα έμαθα πως από 3 ευρώ πήγαν στα 3,5 (μετά σου λένε πως μείωσαν το φόρο)γκλουπ γκλουπ και πάφα πούφα ήρεμη κουβέντα, εσωστρεφής.
 Εντέλει βρήκα το Γιώργο, ένα μια προσωπικότητα, μια συνηθισμένη ανθρώπινη μορφή που κρύβει ακόμη το παιδί μέσα του, ένα άνθρωπο που δε συμβιβάστηκε, δε πούλησε αλλα πουλήθηκε, ένα ναυπηγό της φαντασίας στα ουρανια πελάγη, το πρόβλημα πάντα ήταν πως δε μπορούσα να σωπάσω, ούτε καν μέσα μου! Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω, όσο με ψάχνω τόσο με "κατανοώ" καλύτερα, όσο ψάχνω για εμενα, γνωρίζω και το περιβάλλον γύρο μου... 
Πάντα μου άρεσε ο μικρός πρίγκιπας, αυτό το αθώς παιδικό παραμύθι που κάνει τους "μεγάλους" να θυμούνται πως ήταν κάποτε και ταυτόχρονα να μισούν τον εαυτός τους κατηγορώντας τι κοινωνία που οι ίδιοι χτίσαμε - έχτισαν ξεχνώντας το σκοπό μας. 
Συχνά κοιτάω την εικόνα του, το σημάδι του απάνω μου συμβολίζει κάτι ιερό για εμενα, τον άνθρωπο που αγαπώ μέσα από τη ψυχή μου.
Τελικά με γουστάρω, με πάω ρε παιδί μου, πάτησα τα 20 και ακόμα μοιάζω για εσάς τρένο χωρίς επιστροφή.Ώρα για άλλο τσιγάρο! Το ταξίδι συνεχίζεται...Στην υγεία μου...
Εσύ;