Κάπου σε ξέρω εσένα...

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου...

Ξέρεις,
Όλα φταίνε, θα μου πεις τώρα, που φταίνε όλα;
Έλα μου ντε!
Φτάει και αυτό το blog, που μοιάζει με το φίλο που θυμάμαι μονο όταν θέλω να βγάλω τα σώψυχα μου, πιο φίλο δηλαδή, φύλο στον αέρα που περιμένει να το χαρακώσει η μπόρα που έρχεται εδώ και καιρό και αντί να πάρω μια ομπρέλα, να κρυφτώ βρε αδερφάκι κάτω από μια σκεπή, βγαίνω στη μέση του δρόμου και περιμένω να γίνει θάλασσα.
Πάει κατά διαόλου οι κοινωνία, Μη με ρωτάς τη φταίει, δε ξέρω. Ξέρω δηλαδή αλλα τους βαρέθηκα, μαζί και εμενα. Τηλεόραση, ενημέρωση, ραδιόφωνα, hollywood, serial killer και kismet, βρε άντε μου στο διάολο όλοι σας.

Μέρες βαριές χοντρές ψιχάλες πάνω 

σε χάπια και μπουκάλες,

 δε θα γυρέψω νοσήλια στα Cinema και στα βιβλία..

Αηδιάζω μέρα με τη μέρα, η απληστία μας χειροτερεύει και εμείς που μάθαμε και στα τα πολλά τώρα μας κακοφαίνονται τα λίγα, μα όχι! Δεν είναι αυτό το θέμα μας, δεν είναι τα λίγα που έχουμε στη ζωή μας. Να τα βράσω τα iphone και τα σκατά σας ποτε δε τα θέλησα, δεν έχουμε τους εαυτούς μας δεν ανήκουμε σε εμάς!
Τόση πλήξη τόση στεναχώρια στο κόσμο, κοιμόμαστε μέσα στο λήθαργο που έχουμε μπει και μην ακούω για συνωμοσίες δε θέλω να μου λέτε πως άλλοι μας βάλανε, μονοι μας μπήκαμε και εθελοντικά κοιμόμαστε. Όχι δε μιλάω για πολιτική, αν και εκεί  "Δύο Αοράκια" θέλουν οι περισσότεροι. Μιλάω για εμάς, τι απέγιναν οι άνθρωποι που πήγε η εμπιστοσύνη τόση καχυποψία και δικαιολογημένα, παιδεραστές, πρεζέμποροι, τραπεζίτες και τόσοι άλλοι. Που είναι ο ερωτας;Ναι ρε παπάρα ο ερωτας, αυτό που ένιωθες πριν μάθεις το brazzers,πριν σε απατήσει η  δικια σου  πριν σκεφτείς να πονέσεις...Η γαμημένη η καλοσύνη λέει θα μας φάει, όχι λάθος! Δεν υπάρχει καλοσύνη σήμερα, μαλάκυνση υπάρχει στο κόσμο, εκείνος που έχει καλοσύνη μέσα του την έχει από μικρό παιδί, εκείνος που γίνετε πιόνι του καθένα και τον δικαιολογούμε με τη ταμπέλα τις καλοσύνης πάσχει από το σύνδρομο της μαλακίας που δέρνει τον εγκέφαλο του με εμάς τους υπολοιπους αχάριστους να τον εκμεταλλεύομαστε.

Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ' αγοράζουν όλα έτοιμα απ' τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. "Ο μικρός πρίκηπας -  Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ"

Όσο περνάει ο καιρός με απελπίζει οι κοινωνία, με έχει κουράσει η κατάσταση σε αυτή τη ζωή,
 γαμώτο!Ντρέπομαι που ονομάζομαι άνθρωπος, φτάσαμε να έχουμε μεγαλύτερη αξια οι 
σκύλοι από εμάς. Φυσικά δεν βγάζω την ουρα μου απέξω, πάσχω και εγώ από δεκάδες 
σύνδρομα.

Που είναι το συναίσθημα σήμερα Γιατί γαμώτο μου πρέπει να πέφτουμε στα zyprexa και στα λαξοντανίλ. Γιατί να γεμίζουμε φυτά τη κοινωνία μας;Γιατί να μη κοιτάξουμε άμα ο διπλανός μας έχει ένα πιάτο φάγητό να φάει αντί να τον φάμε;
Θα μου πεις, δικό μου πρόβλημα είναι;

 Ν' αγαπάς την ευθύνη: Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω (Ν. Καζαντζάκης)

  Έχουμε ξεχάσει να ζούμε, αφήσαμε τη ζωή στο πεζοδρόμιο και μπήκαμε  στις σπηλιές μαζί με το φραπέ και το laptop μας.Πως αλλάξαμε έτσι ρε φίλε; Πως;
Έχουν περάσει τόσα χρονια και πέφτουμε από το ένα λάθος στο άλλο χωρίς να μαθαίνουμε τίποτα.Δεν έχω όρεξη να γράψω παραπέρα, θα χαθώ λίγο ακόμα στις σκέψεις μου.

Ακόμη...